Sinds 1930 zorgt de familie Huylebroeck-Verhofsté, toen onder de naam “Ambulance Huylebroeck”, voor dringende en niet dringende hulpverlening in de regio Gent.
Dit gebeurde met één van de eerste Minerva- en Cadillac-ziekenwagens.
Buiten het ziekenvervoer verzorgde deze firma ook vervoer via bussen, taxitransport en een ”corbillard”. Zelfs takeldiensten werden door hen in de regio voorzien.
De inzet van de familie Huylebroeck-Verhofsté bleek tijdens WO II van belang, zij werden door de overheid voorzien van de zogenaamde “brandstofbonnen” zodat de dienstverlening onverstoord verder kon gaan. Dit is de voornaamste herinnering die blijven hangen is tijdens familieverhalen.
Na het overlijden van Eugene Huylebroeck, op 12 mei 1951, besloot zijn zoon Prosper en echtgenote mevrouw Rachelle Goethals in samenspraak met Dr. Hoffman om de dienst verder te zetten in Sint-Denijs-Westrem.
Deze overgang van generatie ging gepaard met de aankoop van een nieuwe ziekenwagen. De eerste ziekenwagen van ambulance “Rapide” was een Chevy Nomad – bouwjaar 1955 – uitgerust met 2 ziekenbedden.
Buiten de ene ziekenwagen, waren er nog verschillende takelwagens. De hoofdactiviteit van het bedrijf was toen depannage én herstelling van voertuigen.
Gezien de grote vraag naar ziekenwagentransport werd op korte tijd de vloot uitgebreid met 2 extra ziekenwagens.
Onder de naam “Rapide” kwam rond 1960 de klemtoon meer te liggen op hulpverlening. De depannage verdween langzaam maar zeker uit de activiteiten van de dienst.
Bij het ontstaan van de noodcentrale 112, toen nog “de 900” – was Rapide één van de eerste en weinige aangesloten diensten in Gent en omliggende gemeenten om de dringende hulpverlening te garanderen.
Pas op 08 juli 1964 verscheen het eerste KB om de dringende geneeskundige hulpverlening in goede banen te leiden. België was zelfs het eerste land ter wereld dat beschikte over een eenvormig oproepstelsel waarbij de oproepen gecentraliseerd werden.
Begin de jaren ’70 breidde de heer Prosper Huylebroeck de vloot ziekenwagens opnieuw uit, deze bestond vanaf dan uit 5 Chevy-ziekenwagens.
Op 24 november 1976 liet de heer Prosper Huylebroeck plots het leven. Mevrouw Rachelle Goethals besloot de zaak verder te zetten.
Niet vanzelfsprekend om als vrouw deze beslissing te nemen in de jaren 70.
Wanneer we verhalen van toenmalige werknemers horen, glimlachen ze steeds met de woorden dat het “bijzondere tijden” waren. De samenwerking met de rijkswacht werd regelmatig aangehaald als heel amicaal, de collega’s onderling hadden veel plezier en ook de aanwezige aap, een gibon, in de garage blijkt in het geheugen gegrift. Ook een rit om een psychiatrische patiënt over te brengen naar Spanje bleek een nog steeds heel levendig verhaal.
In 1987 werd door de derde generatie een tweede uitvalsbasis gezocht.
Deze vond haar plaats in de Steenvoordelaan te Gentbrugge. Deze locatie werd gekozen omwille van de ideale ligging, aan de autosnelwegen E17, E40 en R4. En bovendien zitten we ook in de onmiddellijke nabijheid van de Gentse binnenring. Alles samen zorgt dit ervoor dat we steeds op korte tijd, tot ver buiten Gent, ter plaatse kunnen zijn.
Eind de jaren ’80 werd de 900 omgevormd tot 100, en werd dit het algemeen nummer. Dit was niet de enige verandering in het landschap van de dringende geneeskundige hulpverlening. In 1994 werden provinciescholen opgericht waardoor de opleiding hulpverlener-ambulancier een eerste vorm begon te krijgen.
Rond die tijd werd ook de pensioenleeftijd van de tweede generatie bereikt. Zo werd de fakkel volledig doorgegeven aan de derde generatie. Deze overdracht zorgde ook voor een nieuwe naam. “Life Care – Met zorg voor uw leven”, werd een begrip in de Gentse regio.
Onder de derde generatie werd ingezet op een verscheidenheid van opdrachten. Er werd meer aandacht besteed aan het niet-dringend patiëntenvervoer. Begin de jaren ’90 werd er dan ook heel veel gereden in opdracht van de mutualiteiten, verzekeringsinstellingen en tussen verschillende ziekenhuizen. Gent telde toen ook nog heel wat verschillende ziekenhuizen, zo bestond “de Volkskliniek, “de Bijloke”, Sint-Jozefziekenhuis, Sint-Vincentiusziekenhuis en Institut Moderne nog.
Begin jaren ’00 werd door Life-Care een nieuwe dienstverlening voorzien, transplantatie wachtdienst. Het universitair ziekenhuis van Gent werd 24/7 door ons voorzien in de ondersteuning voor het transport. Alles begon met een oproep om bloedstalen op te halen, dit was vaak het signaal van wat een drukke nacht zou zijn. Het hartteam, longteam, weefselteam en botteam: allemaal werden ze vervoerd naar verschillende ziekenhuizen binnen Oost- en West-Vlaanderen. Heel wat studenten geneeskunde, chirurgen, professoren en toekomstige professoren namen plaats in onze wagens. Later in de nacht stonden de “witte dozen” klaar voor transport. België, Nederland of Duitsland: onze medewerkers leverden het fragiele pakketje af op de juiste bestemming. In de beginjaren van orgaandonatie was “tijd” de grootste uitdaging. Snel en efficiënt schakelen was onze belangrijkste troef.
In tijden voor de uitvinding van de GPS, GSM en het internet was het niet vanzelfsprekend om onder tijdsdruk even “om en weer” naar Hamburg te rijden. Met veel zorg werden door onze dienst steekkaarten uitgewerkt om alsnog vlot de weg te vinden. Lees: Google Maps instructies avant là lettre.
In 2007 stond het bedrijf voor een belangrijke tweesprong. Het huidige gebouw was te klein en te verouderd, maar een nieuwbouw was een investering die overlegd zou worden met de volgende generatie. Omwille van de goede ligging en het goede contact met de buurt, bleef de standplaats op dezelfde locatie.
Op 06 augustus 2008 bood onze dienst hulp bij de zwaarste rusthuisbrand die onze regio gekend heeft. Achteraf werden de hulpverleners bedankt door prins Filip. Op de foto zie je de huidige zaakvoerder Celine die de hand krijgt van de prins, nu koning.
Om het jaar goed te starten, verhuisden wij op 31/12/2009 naar de nieuwe standplaats. Nieuwjaarsnacht werd extra goed gevierd dat jaar!
In 2011 werd het decreet op het niet-dringend liggend ziekenvervoer van kracht, waarbij ons op 11 februari 2011 het kwaliteitscertificaat door AIB-Vinçotte International nv werd uitgereikt. Het label werd ons toegekend – na een gunstige audit – omdat wij voldoen aan de algemene eisen vermeld in het kwaliteitscharter “Niet-dringend, liggend ziekenvervoer”
Alvast een stap in de goede richting!
In 2013 werd door de toenmalige bestuurder van ziekenwagen Aarschot onze expertise en hulp gevraagd nadat verschillende bestuursproblemen opdoken. Na een intensieve begeleiding van enkele jaren werd eind 2016 beslist om in het bestuur te treden.
Er werd gekozen voor een stijlbreuk met de vorige besturen en met het hobbelige verleden vanaf 2017 ging de dienst verder als 112 Hageland.
Daarnaast zag in 2013 “Medics at Home” het levenslicht. Om onze dienstverlening in de eerstelijns zorg verder uit te breiden, besloten wij om vervoer te organiseren om huisartsen vlot doorheen de thuisconsultaties te leiden. Eerst in de regio rond Leuven, nadien kwamen ook de regio’s Mechelen, Tienen, Gent, Wetteren en Aalst erbij.
Vijf jaar na het behalen van het kwaliteitslabel, besloot onze firma in 2016 in te tekenen in de aanbesteding van MUTAS. Sindsdien kunnen patiënten, rusthuizen en ziekenhuizen ook via deze weg op onze dienstverlening beroep doen. Het niet dringend patiëntenvervoer werd verder uitgebreid door ons.
Onder impuls van minister van Volksgezondheid Maggie De Block (2014-2018) werd besloten om het werkingsbudget dringende geneeskundige hulpverlening drastisch op te trekken. Hierdoor konden wij als private ambulancedienst voor het eerst nieuwe ziekenwagens aanschaffen. De Chevy ziekenwagens werden steeds tweedehands in Nederland gekocht, maar zouden toch gaan behoren tot het collectief geheugen van menig Gentenaar.
In 2017 was het dan zover, de eerste twee nieuwe ambulances waren in dienst.
2019, 2020… de COVID periode … in de eerstelijnszorg alvast een heel zware periode. Het waren bijzondere werktijden, door het tekort aan beschermingsmateriaal werd er ingezet op improviseren. Het is met trots dat wij naar die periode terugkijken: ons team kon ervoor zorgen dat wij via verschillende wegen toch aan voldoende beschermingsmateriaal geraakten.
Via containers uit China, via India, maar ook via Duitsland... geen uitdaging was te moeilijk om aan te gaan.
Onze medewerkers waren heel sterk betrokken binnen het COVID verhaal, de onduidelijke hygiënemaatregelen, de stress om het tekort aan beschermingsmiddelen, het werd ook door hen allemaal gedragen. Geen interne COVID-uitbraak was dan ook de kers op de taart na zo’n lange inspannende periode voor iedereen.
Meermaals werden onze ziekenwagens ingezet om verschillende patiënten uit rusthuizen te evacueren alsook om 24/7 oproepbaar te staan om patiënten over te brengen uit ziekenhuizen waar de druk te hoog was.
In die periode werd om gezondheidsredenen de fakkel volledig overgedragen aan de vierde generatie. Geen gemakkelijke tijden, maar wel meteen een grote uitdaging om voor te staan.
Gelukkig ging de druk weer liggen en konden wij ons verder toespitsen op het niet-dringend liggend patiëntenvervoer. Er werd in 2021 een nieuw type ambulance in dienst genomen.
Gezien wij steeds blijven evolueren hebben wij ons aanbod in 2023 verder uitgebreid met specifieke rolstoelwagens.
De vierde generatie zorgde al meteen voor een bijkomende verandering... Van heel dichtbij werden zij geconfronteerd met de kracht van de kennis van eerste hulp bij ongevallen.
De jongste van de drie kinderen bracht hen in een situatie waarbij kennis van EHBO het verschil tussen leven en dood betekende. Hierdoor kwamen zij tot het besluit dat iedereen over die skills moet bezitten. Iedere ouder, iedere tante of nonkel, oma of opa maar ook vriend of kennis zou moeten beschikken over de kennis om meteen in actie te treden.
Er werd beslist om in te zetten op “Ik leer EHBO”.
Regelmatige EHBO-sessies, levensreddend handelen bij kinderen, opleidingen in scholen, ... waar er vraag is, delen wij graag onze expertise.
Ondertussen zij wij trots om als vaste partner van Helan kinderopvang in Oost-Vlaanderen een verschil te kunnen betekenen in de kennis van EHBO.
Het is duidelijk, het einde van ons familieverhaal is nog niet geschreven…
Copyright © Alle rechten voorbehouden
